Obszary tematyczne:

1. Paradygmaty zarządzania publicznego

Praktyczna realizacja dezyderatów efektywnego zarządzania organizacjami publicznymi zakorzeniona jest w określonych założeniach epistemologicznych, ontologicznych i aksjologicznych, budujących tożsamość zarządzania publicznego. Te założenia konstytuują paradygmaty, teorie i modele, w ramach których rozpatruje się szczegółowe propozycje doskonalące funkcjonowanie sektora publicznego. Należą do nich między innymi: weberyzm, nowe zarządzanie publiczne, współzarządzanie i neoweberyzm. Jakie są zależności między nimi? Jakie rozwiązania metodyczne wynikają z przyjętej podstawy teoretycznej?

2. Instrumenty zarządzania publicznego

Zarządzający organizacjami stosują rozmaite metody i techniki pomagające w bieżącym wykonywaniu swoich zadań. Dysponowanie tzw. skrzynką narzędziową, która zawiera odpowiednie instrumenty jest niezbędne, aby móc sprawnie rozwiązywać problemy. Do jakich narzędzi zarządzania powinni mieć dostęp menedżerowie publiczni? Czy potrzebne są działania dostosowujące metody i techniki zarządzania pochodzące z poza sektora publicznego? Czy można określić skuteczność ich stosowania?

3. Obszary rozwoju organizacji publicznych

Rozwój organizacji publicznych wymaga działań w wybranych dziedzinach, obszarach i funkcjach zarządzania. Wyszczególnić można między innymi zarządzanie: strategią, zasobami ludzkimi, informacjami, projektami, zmianą, itd., co skłania do wniosku o określenie krytycznych zagadnień dla funkcjonowania danej organizacji. Jakie zatem są to obszary funkcjonowania? Które funkcje zarządzania powinno się szczególnie dokładniej badać?

4. Procesy, struktury i systemy zarządzania organizacji publicznych

Zarządzanie odbywa się w określonych ramach instytucjonalnych. Dostosowanie ich do zmieniających się warunków funkcjonowania dotyczy zarówno ujęcia statycznego (struktury, podsystemów), jak i dynamicznego (procesów) organizacji. Jak zatem doskonalić poszczególne procesy i (pod)systemy zarządzania organizacjami sektora publicznego? Jakie są doświadczenia krajowe w tym zakresie?

5. Przywództwo w organizacjach publicznych

Rekomendacja nowego zarządzania publicznego dotycząca stosowania podejścia menedżerskiego skłania do podkreślenia znaczącej roli odpowiedniego przywództwa. Postrzega się zatem menedżera publicznego jako źródło zmian w tradycyjnie funkcjonującej organizacji. Czym powinno się charakteryzować przywództwo we współczesnych organizacjach publicznych? Jakie są dezyderaty względem zarządzania zasobami ludzkimi?

6. Przedsiębiorczość publiczna

Doskonalenie organizacji jest wyrazem działań podejmowanych przez pracowników. Koncepcją odnoszą się do tego jest przedsiębiorczość publiczna oznaczająca między innymi wykorzystanie szans w otoczeniu i realizację przedsięwzięć skutkujących pozytywnymi efektami dla społeczeństwa. Jakie są czynniki determinujące przedsiębiorczość publiczną? Co decyduje o jej pojawieniu się w organizacji? Jakie są przejawy przedsiębiorczości publicznej?

7. Sprawność funkcjonowania organizacji publicznych

Organizacje publiczne ze względu na swoją specyfikę wymagają odmiennego podejścia szeroko rozumianej sprawności, obejmującej też skuteczność, ekonomiczność (w tym efektywność i wydajność) oraz korzystność. Zarówno nauka jak i praktyka poszukuje sposobów poprawy sprawności działania sektora publicznego, jak również jej pomiaru. Jakie zatem są współczesne rozwiązania w tym zakresie? Jakie dobre praktyki warte są bliższego poznania?

8. Innowacje w sektorze publicznym

Szukanie nowych sposobów spełnienia potrzeb społeczeństwa to jedno z zadań stawianych organizacjom publicznym. Kluczem do tego są innowacje powstające na przykład: w „żywych laboratoriach” (living labs), z wykorzystaniem myślenia projektowego (design thinking), w formule otwartych innowacji (open innovation). W jaki sposób tworzy się innowacje w organizacjach publicznych? Jakie są nowe trendy w zarządzaniu innowacjami?

9. Technologia informatyczna w sektorze publicznym

Współczesne zarządzanie organizacjami wymaga wsparcia przez odpowiednią technologię informatyczną. Informatyzacja administracji publicznej, wdrażanie systemów komputerowych typu system informacji zarządczej, itp. mogą ułatwić modernizację sektora publicznego. Zagadnienie to wpisuje się także w szerszą koncepcję Big Data i społeczeństwa informacyjnego. Jakie obszary zarządzania organizacjami publicznymi powinny być wspierane przez technologię informatyczną? Jakie są rozwiązania w tym zakresie?

10. Relacje z interesariuszami

Interesariusze organizacji publicznej pełnią różne funkcje, a zakres ich współuczestnictwa w zarządzaniu jest odmienny. Znaczenie interesariuszy podkreśla się także w koncepcji współzarządzania publicznego (public governance). W jaki sposób zarządzać relacjami z interesariuszami w organizacji publicznej? Co różnicuje to podejście od zarządzania relacjami z klientem ze świata biznesu? Jakie rozwiązania metodyczne wspierają to zadanie?

11. Współpraca międzysektorowa

Realizacja zadań przez organizacje publiczne wiąże się bardzo często ze współpracą z różnymi podmiotami, w tym też tymi nastawionymi na zysk (sektor prywatny) i nienastawionymi na zysk (sektor pozarządowy). Jakie formy przybiera taka kooperacja? Czy można mówić o wzorcowych rozwiązaniach tym zakresie?

12. Ekonomia społeczna i przedsiębiorczość społeczna

Ekonomia społeczna, oprócz działalności stricte komercyjnej, wpisuje się w dostarczanie dóbr i usług publicznych dzięki innowacyjnemu łączeniu celów ekonomicznych i społecznych. Przedsiębiorstwa społeczne za pomocą specyficznych narzędzi wykorzystują szanse w otoczeniu, by wygenerować efekty ekonomiczne, społeczne i środowiskowe. Jakie metody są stosowane przez przedsiębiorstwa społeczne? Jakie rodzaje dóbr i usług (w tym publicznych) mogą być dostarczane przez podmioty ekonomii społecznej? W jakich obszarach ekonomia społeczna może wspierać modernizowanie sektora publicznego?