Andrzej Limański, Ireneusz Drabik

EWOLUCJA ROLI I ZNACZENIA CZYNNIKA LUDZKIEGO W ZARZĄDZANIU PUBLICZNYM
(THE EVOLUTION OF THE ROLE AND SIGNIFICANCE OF THE HUMAN FACTOR IN PUBLIC MANAGEMENT)

PDF

Słowa kluczowe
funkcja personalna, kapitał ludzki, zarządzanie zasobami ludzkimi, zarządzanie publiczne, administracja publiczna, style kierowania, organizacja przyszłości

Keywords
personal function, human capital, human resources management, public management, public administration, leadership styles, planning and organizing for the future.

Streszczenie

Zagadnienia związane z doborem pracowników oraz efektywnym wykorzystaniem ich wiedzy i doświadczenia zyskują na znaczeniu w teorii i praktyce zarządzania publicznego. Celem opracowania jest przedstawienie ewolucji w postrzeganiu roli i znaczenia czynnika ludzkiego w organizacjach publicznych na przykładzie administracji publicznej, a także wpływu zachodzących zmian na funkcjonowanie analizowanych podmiotów. Dokonano tego na podstawie analizy literatury przedmiotu poprzez porównanie tradycyjnego modelu biurokratycznego administracji publicznej z modelem zarządzania publicznego, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień rekrutacji i selekcji pracowników, stabilności zatrudnienia i wynagrodzenia pracowników. Zarządzanie zasobami ludzkimi w sektorze publicznym powinno stanowić spójną konfigurację działań obejmujących wytyczanie długofalowych celów, formułowanie zasad, planów i programów działania ukierunkowanych na tworzenie oraz wykorzystanie kapitału ludzkiego organizacji publicznej, gwarantującego zapewnienie zaspokojenia potrzeb jej interesariuszy i realizację interesu publicznego.

Abstract

Issues related to the selection of employees and employing their knowledge and skills are getting more significant as far as the theory and practice of public management is concerned. By referring to public administration institutions, the article aims to present both the evolving nature of perceptions concerned with the role and importance of human resources in public organizations, as well as the impact of ongoing economic changes on the functioning of such organizations. The aforementioned objectives are fulfilled by means of observing and comparing the traditional, bureaucratic model of public administration with an alternative model of public management from a perspective of such problems as the personnel recruitment and selection, and the stability of employment and remuneration. It is also stated that human resources management in the public sector should be seen as a coherent configuration of actions undertaken to delineate long-term objectives, providing rules, plans, and relevant action strategies aiming to accumulate a public organization’s human capital, which, in turn, will guarantee the satisfaction of needs characterizing the organization in question, its stakeholders, and the public interest.

Literatura/References

1. Alonso J.M. i in. (2015). Did New Public Management matter? An empirical analysis of the outsourcing and decentralization effects on public sector size. “Public Management Review”, Vol. 17.
2. Armstrong M. (2010). Strategiczne zarządzanie zasobami ludzkimi. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer.
3. Battaglio Jr. R.P. (2015). Public human resource management: strategies and practices in the 21st century. Los Angeles: SAGE.
4. Bednarczyk M. (2001). Organizacje publiczne. Zarządzanie konkurencyjnością. Warszawa-Kraków: WN PWN.
5. Bourgon J. (2007). Responsive, responsible and respected government: towards a new public administration theory. “International Review of Administrative Sciences”. Vol. 73, No. 1.
6. Bresser-Pereira L.C. (2014). Public managers and the economists. “Public Administration Review”. April.
7. Czajka Z. (2012). Zarządzanie zasobami ludzkimi w administracji publicznej. Warszawa: Instytut Pracy i Spraw Socjalnych.
8. Doherty T.L., Horne T. (2002). Managing public services – implementing changes: a thoughtful approach to the practice of management. London-New York: Routledge.
9. Drabik I. (2016). Analiza funkcji personalnej w zarządzaniu publicznym. (w:) T. Jarocki (red.). Innowacje dla bezpieczeństwa i zintegrowanego rozwoju. Kapitał – Gospodarka – Zarządzanie bezpieczeństwem. Tom II. Kielce: Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach.
10. Drabik I. (2014). Kształtowanie postaw przywódczych i kierowniczych w zarządzaniu organizacjami. W: P. Dziekański, A. Limański, I. Drabik (red.). Zarządzanie. Wybrane zagadnienia. Katowice: WSZMiJO.
11. Drabik I. (2015). Rozwój koncepcji zarządzania zasobami ludzkimi we współczesnej organizacji. (w:) A. Limański (red.). Współczesne problemy bezpieczeństwa i marketingu. Tom I. Marketing. Katowice: WSZMiJO.
12. Ferlie E., Ongaro E. (2015). Strategic management in public services organizations: concepts, schools and contemporary issues. Abingdon: Routledge.
13. Flynn N. (2002). Public sector management. Harlow: Pearson Education.
14. Frączkiewicz-Wronka A. (red.) (2009). Zarządzanie publiczne – elementy teorii i praktyki. Katowice: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Katowicach.
15. Kieżun W. (2011). Prakseologiczna teoria organizacji i zarządzania. (w:) W. Kieżun (red.). Krytycznie i twórczo o zarządzaniu. Wybrane zagadnienia. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business.
16. Kożuch B. (2006). Zarys rozwoju zarządzania publicznego. „Współczesne Zarządzanie”, nr 3.
17. Kożuch B. (2005). Zarządzanie publiczne jako dyscyplina naukowa. Zeszyty Naukowe Instytutu Spraw Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego „Zarządzanie Publiczne”, vol. 1.
18. Kożuch B. (2004). Zarządzanie publiczne w teorii i praktyce polskich organizacji. Warszawa: Wydawnictwo Placet.
19. Limański A. (2014). Zarządzanie w sytuacji oporu wobec zmian w organizacji. (w:) Bezpečnostné fórum 2014. I. Zväzok. Zborník vedeckých prác. Banská Bystrica: Vydavateľstvo Univerzity Mateja Bela v Banskej Bystrici – Belianum.
20. Limański A., Drabik I. (2007). Marketing organizacji non-profit. Warszawa: Difin.
21. Lipka A. (2000). Strategie personalne firmy. Kraków: Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu.
22. Masłyk-Musiał E. (2011). Strategiczne zarządzanie zasobami ludzkimi. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej.
23. Mazur S. (2005). Historia administracji publicznej. (w:) J. Hausner (red.). Administracja publiczna. Warszawa: WN PWN.
24. Pawlak Z. (2011). Zarządzanie zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwie. Warszawa: Poltext.
25. Penc J. (2010). Menedżerowie i organizacje jutra. Praktyka kierowania w społeczeństwie wiedzy. Szczytno: WSPol.
26. Pocztowski A. (2008). Zarządzanie zasobami ludzkimi. Strategie – procesy – metody. Warszawa: PWE.
27. Pocztowski A., Pauli U. (2012). Zarządzanie personelem. (w:) M. Frączek, J. Hausner, S. Mazur (red.). Wokół ekonomii społecznej. Kraków: Małopolska Szkoła Administracji Publicznej, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie.
28. Raczkowski K. (2015). Zarządzanie publiczne. Teoria i praktyka. Warszawa: WN PWN.
29. Rostkowski T. (2012). Strategiczne zarządzanie zasobami ludzkimi w administracji publicznej. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business.
30. Schuler R.S. (1995). Managing Human Resources. Minneapolis-St.Paul: West Publishing Company.
31. Sidor-Rządkowska M. (2013). Zarządzanie zasobami ludzkimi w administracji publicznej. Ocena i rozwój członków korpusu służby cywilnej. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business.
32. Sommer R.A. (2006). Public sector enterprise resource planning: issues in change management. Cheltenham: Edward Elgar.
33. Szaban J. (2011). Zarządzanie zasobami ludzkimi w biznesie i w administracji publicznej. Warszawa: Difin.
34. Wajda A. (2003). Organizacja i zarządzanie. Warszawa: PWE.
35. Wrzosek S. (2008). System. Administracja publiczna. Systemowe determinanty nauki o administracji. Lublin: Wydawnictwo KUL.

Sugerowane cytowanie/Suggested citation

Limański, A., Drabik I. (2016). Ewolucja roli i znaczenia czynnika ludzkiego w zarządzaniu publicznym. W: M. Ćwiklicki, M. Jabłoński, S. Mazur (red.), Współczesne koncepcje zarządzania publicznego. Wyzwania modernizacyjne sektora publicznego (s. 261-272). Kraków: Fundacja Gospodarki i Administracji Publicznej.