Rozdział 21 (2016)

Agata Austen, Przemysław Banasik ,Joanna Kuczewska, Sylwia Morawska

SIECI W WYMIARZE SPRAWIEDLIWOŚCI – POŻĄDANY MODEL PRZYWÓDZTWA
(THE NETWORKING OF THE JUSTICE SYSTEM – THE DESIRED MODEL OF LEADERSHIP)

PDF

Słowa kluczowe
przywództwo, sieci, wymiar sprawiedliwości, sądy

Keywords
leadership, networks, justice system, courts

Streszczenie

Organizacje sektora publicznego z uwagi na ich cele, warunki w których działają, podstawy oceny efektywności ich funkcjonowania odmienne od organizacji komercyjnych stanowią przedmiot zainteresowania nauk o zarządzaniu w ramach wyodrębnionej subdyscypliny zwanej zarządzaniem publicznym. W ramach zarządzania publicznego podejście sieciowe jest szeroko analizowane w ramach paradygmatu współzarządzania. Wyłoniło się ono na przełomie lat 80. i 90. XX w. Celem artykułu jest wypełnienie luki poznawczej dotyczącej lidera przywództwa w sieciach w sektorze publicznym na przykładzie sądów. W rozdziale wykorzystano literaturę przedmiotu w obszarze współdziałania sieciowego w sektorze przedsiębiorstw i organizacji publicznych. Zarówno w literaturze krajowej, jak i zagranicznej brakuje pogłębionych badań dotyczących współdziałania sieciowego w sądownictwie, w tym również przywództwa w tego rodzaju sieciach i to zarówno w sieciach o charakterze regulacyjnym, jak i dobrowolnym. Stąd też w opracowaniu dokonano przeglądu dotychczasowego dorobku, a także wskazano na kierunki przyszłych badań w tym zakresie. W ostatniej części opracowania zostały przedstawione wyniki badań nad kwestiami przywództwa przeprowadzonych na grupie 60 sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych biorących udział w pilotażu wdrażania nowoczesnych metod zarządzania.

Abstract

The justice system creates a model network structure. Obligatory inter – organizational networks function within it. The law imposes competences and tasks as well as hierarchical subordination on courts – the actors in networks. Obligatory inter – organizational networks are characterized by poor relation network. The justice system is characterized by highly formal relations with stakeholders and formalized structures. Despite this, there is a potential to create voluntary inter – organizational networks. In the justice system voluntary inter – organizational networks are being created between and among courts independent of hierarchy and between and among courts and external stakeholders. The cooperation in networks is aimed at knowledge and experience sharing and the unification of solutions. The justice system develops towards the open network system. The creation of inter – organizational public values is a challenge to court managers. The dispersing of courts and the lack of network between and among them are replaced by cooperation. The court managers are faced with the necessity to share knowledge and innovation worked out in the courts. This change requires cooperating instinct – the network creation skill what influences the role of court managers. The key role in the development of the organization in the long term is aimed at court managers. The goal of the paper is the identification of the desired leadership model in courts. The basic study methods in the paper are: literature, empirical analysis with available secondary study and case study.

Literatura/References

  1. Ansell Ch., Gash A. (2012). Stewards, mediators, and catalysts: Toward a model of collaborative leadership. Innovation Journal, 17(1), 2-21.
  2. Banasik P. (2014). Nowe kierunki w zarządzaniu wymiarem sprawiedliwości, Warszawa: Oficyna Wydawnicza SGH.
  3. Banasik P. (2015). Sieciowy transfer wiedzy w organizacji wymiaru sprawiedliwości (w:) P. Banasik (red.), Budowanie wartości wymiaru sprawiedliwości w obszarze prawnym, zarządczym i ekonomicznym, Gdańsk: Wydawnictwo Kowaleski&Wolf.
  4. Bass B.M. (1985). Leadership and Performance, New York: Free Press.
  5. Bass B.M. (1998). Transformational Leadership: Industrial, Military and Educational Impact, Mahwah, N.J.: Erlbaum.
  6. Bass B.M., Avolio B.J. (red.) (1985). Improving Organizational Effectiveness Through Transformational Leadership, Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
  7. Burns J.M. (1978). Leadership, New York: Harper & Row.
  8. Czakon W. (2009). Koopetycja – splot tworzenia i zawłaszczania wartości, Przegląd Organizacji, Nr 12.
  9. Czakon W. (2012). Sieci w zarządzaniu strategicznym, Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business.
  10. Davis J.P., Eisenhardt K.M. (2011). Rotating Leadership and Collaborative Innovation: Recombination Processes in Symbiotic Relationships, Administrative Science Quarterly, 56 (2), 159-201.
  11. Fiedler F. (1972). The effects of leadership training and experience: a contingency model interpretation, Administrative Science Quarterly, Vol. 17 No. 4: 445-470.
  12. Hackman J.R., Wageman R. (2005). A theory of team coaching, Academy of Management Review, Vol. 30 No. 2: 269-287.
  13. Hatch M.J., Kostera M., Koźmiński A.K. (2005). The Three Faces of Leadership. Manager, Artist, Priest, Oxford, UK: Blackwell Publishing.
  14. Heclo H. (1978). Issue networks and the executive establishment, (w:) A. King (red.), The New American Political System, Washington: American Enterprise Institute for Public Policy Research.
  15. Heclo H., Wildavsky A. (1974). The Private Government of Public Money, London: Macmillan.
  16. Hill M., Hupe P. (2002). Implementing Public Policy: Governance in Theory and Practice, London: Sage.
  17. Huxham C., Vangen S. (2000). Leadership in the shaping and implementation of collaboration agendas: How things happen in a (not quite) joined-up world. Academy of Management Journal, 43, 1159-1175.
  18. Joiner B., Josephs S. (2007). Leadership Agility. Five Levels of Mastery for Anticipating and Initiating Change, San Francisco: John Wiley&Sons.
  19. Kenis P.N., Provan K.G. (2009). Towards an Exogenous Theory of Public Network Performance, Public Administration, t. 87, Nr 3.
  20. Kickert W.J.M., Klijn E.H., Koppenjan J.F.M. (red.) (1997). Managing Complex Networks, London: Sage.
  21. Kooiman J. (red.) (1993). Modern Governance: New Government – Society Interactions, London: Sage.
  22. Kozlowski S.W.J. et. al. (1996). Team leadership and development: theory, principles and guidelines for training leaders and teams, Advances in Interdisciplinary Studies of Work Teams, Vol.3: 253-291.
  23. Koźmiński A.K. (2013). Ograniczone przywództwo. Studium empiryczne, Wydawnictwo Warszawa: Poltext.
  24. Lawler E. (1986). High Involvement Management: Participative Strategies For Improving Organizational Performance, San Francisco: CA: Jossey Bass.
  25. Lorenzoni G., Baden-Fuller C. (1995). Creating a strategic center to manage a web of partners. California Management Review, 37, 146–163.
  26. Mandell M.P., Keast R. (2007). Evaluating Network Arrangements: Toward Revised Performance Measures, Public Performance and Management Review, t. 30, Nr 4.
  27. Mandell M.P., Keast R. (2008). Evaluating the effectiveness of interorganizational relations through networks. Developing a framework for revised performance measures. PublicManagement Review, Nr 10(6).
  28. Mandell M., Keast R.L. (2009). A new look at leadership in collaborative networks: process catalysts. (w:) J.A. Rafael, P. Leisink, A.E. Middlebrooks (red.), Public Sector Leadership: International Challenges and Perspectives. Edward Elgar, Cheltenham, 163-178.
  29. March J.G., Olsen J.P. (1995). Democratic Governance, New York: The Free Press.
  30. Marin B., Mayntz R. (red.) (1991). Policy Networks: Empirical Evidence and Theoretical Considerations, Frankfurt-am-Main: Campus Verlag.
  31. Mazur S. (2015). Współzarządzanie a administracja publiczna. (w:) S. Mazur (red.), Współzarządzanie publiczne, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
  32. McGuire M. (2002). Managing Networks: Propositions on What Managers Do and Why They Do It. Public Administration Review, 62(5), 599-609.
  33. Morse R.S. (2008). Developing Public Leaders in an Age of Collaborative Governance, (w:) R.S. Morse, T.F. Buss (eds) Innovations in Public Leadership Development, Routledge, 79-100.
  34. Müller-Seitz G. (2012). Leadership in Interorganizational Networks: A Literature Review and Suggestions for Future Research, International Journal of Management Reviews, 14, 428-443.
  35. Nambisan S., Sawhney M. (2011). Orchestration processes in network-centric innovation: evidence from a field. Academy of Management Perspectives, 25, 40-57.
  36. Osborne S.P. (2010). Introduction. The (New) Public Governance: A Suitable Case Treatment? (w:) S.P. Osborne. (red), The New Public Governments? Emerging Perspective on Theory and Practice of Public Governance, London and New York: Routledge.
  37. Ospina S.M., Saz-Carranza A. (2010). Paradox and Collaboration in Network Management. Administration and Society 42(4): 404-440.
  38. Perry K., Kempster S. (2013). Love and leadership: constructing follower narrative identities of charismatic leadership, Management Learning No. 1: 1-18.
  39. Pierre J., Peters B.G. (2000). Governance, Politics and the State, New York: St. Martins Press.
  40. Rhodes R.A.W. (1997). Understanding Governance: Policy Networks, Governance, Reflexivity and Accountability, Buckingham: Open University Press.
  41. Rooney P.M. (1993). Effects of worker participation in the USA: manager’s perceptions vs. empirical measures, (w:) W. Lafferty, E. Rosenstein (red.) International Handbook of Paticipation in Organizations, Vol. 3, Oxford University Press.
  42. Sabatier V., Mangement V., Rouselle T. (2010). Orchestrating networks in the biopharmaceutical industry: small hub firms can do it. Production Planning & Control, 21, pp. 218-228.
  43. Scharpf F.W. (1994). Games real actors could play: Positive and negative coordination in embedded negotiations, Journal of Theoretical Politics, t. 6, nr 1, London.
  44. Sorensen E., Torfing J. (red.) (2007). Theories of Democratic Network Governance, Palgrave Macmillan, New York: Basingstoke.
  45. Sullivan H., Williams P., Jeffares S. (2012). Leadership for Collaboration. Public Management Review, 14(1), 41-66.
  46. Sześciło D. i in. (2014), Administracja i zarządzanie publiczne. Nauka o współczesnej administracji, Warszawa: Stowarzyszenie Absolwentów Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.
  47. Tomaszewski A., Banasik P. (2015), Mapowanie sieci międzyorganizacyjnych w wymiarze sprawiedliwości metodami social network analysis. (w:) P. Banasik P (red.), Budowanie wartości wymiaru sprawiedliwości w obszarze prawnym, zarządczym i ekonomicznym, Gdańsk: Wydawnictwo Kowalewski &Wolf.
  48. Vangen S., Huxham Ch. (2011). The Tangled Web: Unravelling the Principle of Common. Journal of Public Administration Research and Theory, 22 (4), 731-760.
  49. Vroom V. (1977), Leadership revisted, (w:) B. Staw (red.). Psychological Foundation of Organizational Behavior, Santa Monica, CA: Goodyear Publishing Co.: 172-210.
  50. White R.K., Lippitt R. (1960), Autocracy and Democracy, New York: Harper&Row Publishers.

Sugerowane cytowanie/Suggested citation

Austen, A., Banasik, P., Kuczewska, J., Morawska, S. (2016). Sieci w wymiarze sprawiedliwości – pożądany model przywództwa. W: M. Ćwiklicki, M. Jabłoński, S. Mazur (red.), Współczesne koncepcje zarządzania publicznego. Wyzwania modernizacyjne sektora publicznego (s. 297-307). Kraków: Fundacja Gospodarki i Administracji Publicznej.